De weg naar Chili, of ook niet (11--16/05/19)Zaterdagochtend springen we terug de fiets op vanuit San Antonio de Los Cobres. We vertrekken op tijd want we weten dat de wind stevig zal zijn vandaag en zeker in de namiddag. Als we goed en wel weg zijn heeft Ruth weer last van haar knie. Ze merkt dat ze nog niet de kracht heeft om de pas van vandaag te trotseren. We besluiten om te liften Enkele kilometers later stopt een pick-up jeep die Ruth afzet in het dorpje over de pas, Olacapato. Bob fietst verder. Terwijl Ruth wacht (lekker warm in de plaatselijke verzorgingspost omdat er nergens anders een plekje binnen te vinden is) wordt de wind enkel maar steviger. Een dikke 3 uur later komt Bob er ook aan. Hij lift ook de laatste 10km omdat de wind het onmogelijk maakt om te fietsen. Daarom slapen we die nacht ook in de plaatselijke herberg. De tent zou namelijk snel weggeblazen worden. Als Bob 's avonds de GPS spot wil afzetten zoeken we alles af, niet te vinden. De volgende ochtend gaan we dan ook langs de politie. We mogen hun computer gebruiken om het laatste signaal van de spot te lokaliseren. Dit is halfweg de pas is en we besluiten erheen te liften. Dit lukt allemaal vrij vlot, het weer is ook een pak aangenamer dan gisteren, de wind is wat gaan liggen. Helaas levert onze zoekactie niets op en keren we terug naar Olacapato. We rusten er, lezen een boekje in het zonnetje en bekijken de route voor de volgende dagen. Ruth gaat nog even langs de politie om hun wifi te gebruiken zodat we de familie kunnen laten weten dat de spot zoek is maar dat wij ok zijn. Helaas zit de politie op een feestje en moet Ruth later terugkomen. Op de terugweg naar onze herberg wordt ze plots gebeten door een hond. In paniek en met een been vol bloed komt ze bij Bob. We gaan langs de plaatselijke verzorgingspost waar de wonde goed wordt verzorgd. We willen zo snel mogelijk terug in Salta geraken voor de nodige vaccinaties en een goede opvolging. We hebben geluk: er komt net een camionchauffeur binnen die meteen voorstelt ons mee te nemen naar Salta, hij gaat toch die richting uit. We gaan nog even langs de politie om het voorval te melden en om nog eens wifi te vragen. Op het moment dat we verbonden zijn, komen we nog tot een nare ontdekking. Onze familie blijkt al enkele uren in angst te verkeren. Het noodsignaal van onze GPS spot is geactiveerd. (De vinder van onze spot heeft deze knop ingedrukt.) Daardoor wordt de familie op de hoogte gebracht, en een zoekactie opgestart. Meteen bellen we het thuisfront. Opluchting alom. Daar cirkelden al enkele angstscenario's door de hoofden, andere dan een (simpele) hondenbeet. An heeft geregeld dat we binnenkort weer een nieuwe spot hebben. Merci An . De volgende ochtend vroeg laden we de fietsen op de camion en langs een prachtige weg rijden we terug naar Salta. De trucker heeft er duidelijk deugd van dat er volk meerijdt, zijn tetter staat niet stil. In het Spaans en met de nodige handgebaren kunnen we tot gesprekken komen. Maar hoe langer we rijden, hoe meer het ' si si si' en ja-knikken wordt. Aangekomen in Salta zet Ramon ons vlak bij het ziekenhuis af, waar we snel verder geholpen worden. Al is het eerste ziekenhuis geen pretje. Het is er erg druk, niemand praat Engels en Ruth wordt een beetje van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk komen we erachter dat in dit ziekenhuis geen vaccin te verkrijgen is. Dan maar naar het volgende. Daar is het al veel rustiger en wordt Ruth beter geholpen. De wonde wordt nagekeken en opnieuw verzorgd (waar in het andere duidelijk geen tijd voor was). De verpleger legt haar ook uit dat ze zich geen zorgen moet te maken over het vaccin, in deze regio zou geen rabiës zijn (dit wordt later door verschillende dokters bevestigd, alsook door het tropisch instituut in België). Hij raadt wel aan de volgende ochtend langs de dokter te gaan. Zo gezegd zo gedaan, volgende ochtend terug naar het ziekenhuis. Opnieuw geen vaccin, maar wel opvolging van de wonde. En 5 dagen rust, niets doen en dan rustig terug beginnen. De wondes moeten goed genezen zijn. Dat is balen. We willen gewoon kunnen fietsen. Ruth besluit dat zij met openbaar vervoer verder reist naar Uyuni en dat Bob met de fiets tot daar komt.
We bekomen nog een dagje van de gebeurtenissen en passeren nog langs een leuk museum met kunstwerken uit de regio's die we nog zullen passeren. Donderdag vertrekt Bob terug met de fiets. Ruth rust verder en plant haar route om Bob snel terug te zien!
6 Reacties
Ellen Stoffels
5/18/2019 12:47:31 am
Griezelig hoor, een laatste signaal boven in een gebergte, in de verste verte geen bewoning, beweging..... Een overval en berooid of erger achtergelaten....? Dankzij de hondenbeet (sorry sorry Ruth...) fietsten jullie niet nietsvermoedend wifi-loos dagen de prachtige bergen door naar Uyuni. Of moeten we gewoon meer vertrouwen hebben in de goedheid van de mensheid....
Antwoord
Georgette
5/19/2019 02:47:58 pm
Blij dat jullie gezond wel de laatste maand ingaan want het wordt toch lang hoor en ik zal blij zijn jullie terug te zien.We zijn wel even bang geweest en ik mag er niet aandenken dat jullië iets zou overkomen.trots en fier zulke avontuur Iers als kleinkinderen te hebben en deze angst af en toe neem ik er wel bij.nu ga ik nog even naar het gebabbel van Paulo luisteren.Ik ben zo gelukkig telkens ik dat ventje zie .een dikke knuffel voor jullie beiden moeke
Antwoord
Karin
5/20/2019 07:17:03 am
Heel blij dat we zulke prachtige verhalen kunnen lezen met al de mooie foto s maar toch vooral super blij dat jullie beide ‘gezond’ zijn want wat waren we ongerust!!!
Antwoord
Eerd
5/20/2019 08:22:35 am
Weet je wat zo vals is aan een vals alarm? Er zijn er in onze moderne samenleveing zoveel dat je het geen indruk meer maakt..
Antwoord
Sigrid Stoffels
5/31/2019 06:10:36 am
Dag bob en ruth,
Antwoord
Yolanda
6/2/2019 12:55:28 pm
Wow Bob en Ruth! Wat een super fantastische reis! Geniet van al jullie ervaringen maar bovenal blijf veilig rondfietsen!
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. ArchievenCategorieën |