Vandaag vertrekt Stijn terug richting België. Ellen, Bob en Ruth blijven nog 2 dagen in Puerto Natales. We regelen nog enkele zaken, maken een wandeling en wachten vol spanning tot de vriendinnen uit België aankomen. 's Avonds om 21 uur is het zo ver en stappen Nina, Tess en Maud na een lange reis uit de bus. We installeren ons in het hostel en klinken met een biertje op het weerzien! De volgende ochtend maken we ons klaar voor een driedaagse wandeltocht in het bekende 'Torres del Paine' national park. Een bus brengt ons naar het park, we installeren onze tent en genieten van een aperitiefje in de zon met de bergen op de achtergrond. Heerlijk. We gunnen onszelf een beetje luxe en hebben voor elke avond eten gereserveerd. Na een stevig avondmaal kruipen we op tijd in bed om morgen goed te kunnen doorstappen. We zijn voorbereid op slecht weer en starten met onze regenkleren aan. De wandeling gaat naar het alombekende uitzicht van 'Torres del Paine'. Daarvoor moeten we enkele honderden meters stijgen. Het is erg mistig als we het dal uitklimmen en we vrezen dat er bovenaan weinig te zien zal zijn. Maar niets is minder waar: hoe hoger we komen, hoe meer de wolken opentrekken. Eenmaal boven hebben we een prachtig zicht op de Torres, zelfs nu en dan de zon maar het is opletten geblazen, en blazen mag je letterlijk nemen: er staat een heel stevige wind en we moeten ons geregeld vasthouden aan de rotsen om niet omver te vallen. We dalen af naar de vallei, wandelend door het bos. De wolken blijven weg en we kunnen genieten van de uitzichten, de kleuren,.... Met vermoeide benen schuiven we aan tafel en genieten we na van deze eerste, prachtige wandeldag. Als we 's ochtends opstaan trekt er even een regenbui over de vallei. Gelukkig is ze snel voorbij. We wandelen de hele dag langs Lago Nordenskjöld, een meer met een lengte van maar liefst 15km. Het is heerlijk om met de vriendinnen op pad te zijn, bij te tetteren, te lachen met alomgekende mopjes. Bob heeft weinig klagen: met vijf knappe grieten op pad. Maar wij zijn ook dankbaar: hij helpt hij ons allemaal, hij gidst, trekt foto's, legt stapstenen in rivieren, of zoekt stokken voor vriendinnen met pijnlijke knieën. Na 16 km komen we aan op onze volgende kampplaats. We genieten van een warme douche en schuiven onze benen onder tafel voor een lekker diner. We staan vroeg op en net na de middag komen we toe in Paine Grande, de eindbestemming van vandaag. We zijn hier niet voor niets zo vroeg: van hieruit kunnen we naar een uitkijkpunt wandelen waar we de machtige Grey Gletsjer kunnen zien. We denken dat het vieuwpoint op 3 km ligt. Daar aangekomen zien we echter enkel een meer. We besluiten om verder te wandelen, telkens tot het volgende vieuwpoint. Onderweg zien we al grote stukken blauw ijs en weten we dus dat we dichterbij komen. Uiteindelijk, na 6 km, komen we bij hét uitzichtpunt! Wauw wat een prachtig stuk natuur! We zijn blij dat we hebben doorgezet. We genieten even van het uitzicht en keren daarna in sneltempo terug. We moeten namelijk de boot halen die ons terug naar de bus zal brengen. Dit lukt vlot, zelfs zonder Bob die een andere terugweg nam. Moe en voldaan komen we terug bij Paine Grande. Na een uur wachten pikt de boot ons op, stappen we over op de bus, pikt de bus Bob op en zetten we de weg naar Puerto natales terug in.
We gaan samen een pizza eten en klinken op de geslaagde driedaagse wandeltocht! We klinken ook een beetje op ons afscheid. Bob en Ruth gaan morgen richting Cordoba. Het was heel leuk met de meisjes! Merci om naar de andere kant van de wereld te komen!
3 Reacties
De jongens stappen op de bus richting Punto Arenas waar ze de volgende twee weken enkele wandelcircuits gaan doen. Ellen en ik blijven nog enkele dagen in Ushuaia. Onze eerste dag samen in Ushuaia trekken we naar Gletsjer Marcial. Een drukke maar fijne wandeling. Het is erg bewolkt en als we boven aankomen zien we helaas niets. Wanneer we even later terug naar beneden gaan klaart het op en hebben we een mooi uitzicht over de bergen en de gletsjer. De volgende dag nemen we de boot over The Beagle Channel. Hij vaart onder een stralende zon langs eilandjes met zeewolven en pinguïns die vanuit Antarctica enkele maanden naar hier komen. Hilarische beesten zijn het. Op onze laatste dag in Ushuaia maken we een stevige wandeling naar het meer Tempanos en de gletsjer Vinciguerra. We maken kennis met de prachtige natuur van Patagonië en ook met '4 seizoenen in 1 dag'. We hebben veel bij te babbelen en we genieten van de gezelligheid in het dorpje van Ushuaia. Vanuit Ushuaia nemen we de bus naar Punta Arenas. Hier slapen we één nachtje in een gezellig hostel en de volgende ochtend reizen we door naar Puerto Natales. In de toeristenkantoortjes sturen ze ons van hier naar daar maar uiteindelijk lukt het ons om de boot te boeken van Puerto Natales tot Caleta Tortel. Net op tijd merken we dat we diezelfde avond al moeten opstappen en niet de ochtend van vertrek zelf. We annuleren ons hostel en stappen met enkele blikjes bier de boot op. Klaar voor twee dagen varen langs de Patagonische fjorden. Een beetje aangeschoten na ons eerste pintje op de boot (en enkele in het restaurant) worden we erop gewezen dat we niet mogen drinken aan boord. Oeps, die twee flessen wijn zullen we stiekem moeten opdrinken de komende dagen... Als we wakker worden is de boot al vertrokken en hangen de bergen rondom ons in de wolken. Na een tijdje klaart het op en zo verandert het weer de hele tijd. Ellen en ik brengen veel tijd door op het dek, genietend van de frisse buitenlucht en het ruige landschap rondom ons. De rest van de tijd spelen we kaart, babbelen we met medereizigers, doen gekke dansjes, eten onze snackjes en drinken erg stiekem een glaasje wijn. Tijdens onze tweede nacht is het water heel wat wilder en verliezen we om één of andere reden 6 uur. I.p.v. om 22u komen we pas om 4 uur 's morgens aan op onze bestemming in Caleta Tortel. Dat is even een tegenvaller. Gelukkig vinden we samen met enkele andere backpackers snel een slaappekje voor nog enkele uurtjes. Goedkoop, maar het is lang geleden dat ik in zo'n vuil huis heb geslapen. Op ons eigen matje en in onze warme slaapzak maakt het niet veel uit. 's Morgens ontdekken we de schoonheid van Caleta Tortel. Een magisch, filmisch dorpje, volledig op stijgers, alles gemaakt van hout, helemaal in the middle of nowhere. We zijn allebei moe van de woelige nachten op de boot maar toch doet het ons goed een klein wandelingetje te maken, prachtige uitzichten over bergen en rivieren en plots een gigantische condor die boven ons hoofd scheert. 's Namiddags nemen we de bus richting Villa O'higgings. Een prachtige onverharde weg slingert door de bergen, dat had een mooi fietstochtje geweest. Wanneer we toekomen in Villa O'higgings is het donker en stellen we snel onze tent op op een camping en plannen we de volgende dagen. Helaas ondervinden we dat het hoogseizoen hier ten einde loopt en de boten minder vaak varen en de bussen niet meer elke dag rijden. Ons plan was om via O'higgings de grens over te steken richting El Chalten in Argentinië. Dit werd sowieso al een avontuurlijke tocht met enkele boten, 20 km wandelen over de grens en dan hopen op een bus voor de laatste 40km richting El Chalten. In het hostel vertelt iemand ons dat de boot nog maar 1x per week vaart en dit pas volgende zaterdag. Het is nu zaterdag en een week wachten zien we niet zitten. Verdorie. Optie twee is helemaal rondreizen met bussen maar dit zou ongeveer 3 dagen in beslag nemen. We houden zondag zoals het hoort en vinden een andere organisatie met een boot die op woensdag vaart. We besluiten dit te doen en ons oorspronkelijke plan uit te voeren. Nog twee dagen overbruggen in o'higgings lijkt ons geen probleem. Na onze zondag niksen maken we een mooie maar regenachtige wandeling naar een refugio waar we de nacht doorbrengen. Een erg gezellig hutje waar we de kachel aanmaken en onze natte kleren te drogen hangen. Als we de volgende ochtend wakker worden, is het gelukkig gestopt met regenen en kunnen we volop genieten van de terugweg met mooie uitzichten deze keer. Wanneer we terug aankomen in het dorpje en onze reservering voor de boot van de volgende dag willen betalen vertelt de vrouw van het kantoortje dat er te veel wind gaat zijn en dat de boot niet vaart. Wat een tegenvaller! We keken er allebei erg naar uit om deze tocht te maken die volgens verschillende mensen super mooi zou zijn. Nog een paar dagen wachten zien we niet zitten dus zit er niets anders op dan de volgende ochtend te beginnen liften, want ook de bussen rijden nog maar enkele keren per week. Om ons verdriet te verzachten duiken we de kroeg in en na 3 biertjes komen we alweer giechelend buiten. De volgende ochtend staan we op straat met onze duim omhoog. De weinige auto's die passeren moeten allemaal in de buurt zijn maar na een dik uur stopt er een erg lieve man die ons meeneemt tot onze eindbestemming, Cochrane. Het is een grauwe dag maar dat houdt ons niet tegen om van de uitzichten te genieten. De wolken in de bergen zorgen vaak voor een mysterieus sfeertje. We komen onderweg veel fietsers tegen die de Carretera Austral fietsen, een populaire route en ook wij ontdekken waarom tijdens onze 2 dagen liften, prachtig. We slapen een nachtje in Chochrane en drinken er enkele lokale biertjes. Op onze tweede dag liften hopen we tot in Chile Chico te geraken, daar de grens over te steken naar Los Antiguos (Argentinië) en dan een nachtbus richting El Chalten te nemen, onze eindbestemming. Het is een stralende dag en al snel krijgen we onze eerste lift tot ergens halverwege. Daar duurt het even. Er zijn nog 4 andere lifters maar gelukkig waren wij eerst en hebben we recht op de eerste auto. Na een 2 tal uur wachten kunnen we verder. Liften is hier een heel normaal vervoersmiddel en ik ervaar hoe leuk dit is. We houden allebei wel van een beetje avontuur en je ontmoet steeds nieuwe mensen met een ander verhaal. Tijdens de rit ontdekken we de schoonheid van de Carretera Austral en onze chauffeur stopt geregeld voor een fotootje. Mooi op tijd komen we in Chile Chico aan waar we meteen een bus hebben om de grens over te steken naar Los Antiguos. Daar kopen we een ticketje voor de nachtbus en hebben we nog tijd om lekker te gaan eten. Alles verloopt supervlot en we zijn onze pech van de voorbije dagen al bijna vergeten. Als we 's morgens aankomen in El Chalten ligt de sleutel voor onze kamer klaar en kunnen we nog enkele uurtjes bijslapen. Als we wakker worden is het heel slecht weer. Het waait 120km/uur en in de late namiddag begint het ook stevig te regenen, echt hondenweer. Toch maken we een klein wandelingetje, wat vooral door de wind en regen spectaculair is. De ene na de andere regenboog verschijnt aan de lucht. Ons plan in El Chalten is om de wandeling naar de bekende Fitz Roy te doen. Door enkele babbels met locals en (Belgische) toeristen komen we te weten dat het best is om 's ochtends vroeg, in het donker, te vertrekken. Zo kunnen we blijkbaar na een uurtje wandelen een mooie zonsopgang zien aan een meer . De volgende ochtend springen we dus op tijd uit bed en na een stevig ontbijt beginnen we aan de wandeling met onze hoofdlampjes op. Als het licht begint te worden, krijgen we een spectaculair zicht aan het meer. De pieken van Fitz Roy lichten helemaal roos, oranje op door de zon, wauw! Een verrassing voor ons want we wisten niet dat we de Fitz Roy na een uur al zouden zien. Goed begonnen is half gewonnen en dat geldt voor deze dag zeker en vast. We wandelen verder en klimmen uit het dal naar het uitzichtpunt dicht bij laguna de los tres, het meer aan de voet van Fitz Roy. Opnieuw een prachtig uitzicht! Omdat het een mooie, zonnige dag is besluiten we nog een extra lus te maken. We wandelen doorheen een heel mooie vallei waar de herfstkleuren in volle glorie te aanschouwen zijn. Prachtig, zeker als je weet dat er achter in die vallei een grote gletsjer het plaatjel vervolledigt. Heel voldaan en met een stel benen die even moe zijn dan dat wij voldaan zijn, kruipen we op tijd ons bedje in. De volgende dag vertrekken we richting Puerto Natales. Daar zijn Bob en Stijn. Na enkele weken apart op pad te zijn, hebben we wel wat verhalen te delen. Dit doen we met een lekker pintje en een goeie pizza.
Merci Ellen voor de zalige weken samen! Na een vlotte busreis komen we laat aan in Puerto Natales. Voor we te bed gaan proberen we nogmaals een reservatie te maken voor de campings op onze wandeling, opnieuw zonder succes. De volgende dag zullen we langs de kantoren van de verschillende organisaties gaan. We komen echter tot de vaststelling dat het zondag is en we weer niet verder geraken... We besluiten om het volledig over een andere boeg te gooien en nemen de volgende dag de bus richting El Chalten, Argentinië. Hier kunnen we zonder reservatie en kosten ongehinderd wandelen in Patagonia. Het Huemel circuit wordt onze trektocht, een wandeling voor gevorderden met gletsjers en katrollen. Na een eerste mooie en rustige dag kamperen we in de vallei die naar de bergpas leidt voor de volgende dag. 's Ochtends stellen we vast dat muizen aan ons materiaal geknaagd hebben en niet aan ons eten, bizar! Na een eerste rivieroversteek wandelen we de gletsjer op die ons naar de bergpas leidt. Met een stevige beklimming in de benen komen we boven aan met een adembenemend uitzicht op het Zuid Patagonische ijsgebied (3de grootste na Antarctica en Groenland). Na een portie noodles en veel genieten van het uitzicht dalen we af naar de volgende kampplaats. Daar kunnen we koken in een hutje waar we een gezellige avond hebben met enkele andere mensen die dezelfde wandeling doen. De volgende ochtend wandelen we langs de ijsvlakte naar onze tweede bergpas. Daar aangekomen zien we een gigantische gletsjer in een meer uitmonden, waaraan ook onze volgende kampplaats ligt. We moeten eerst nog wel naar beneden, wat nog een hele beproeving wordt. Met behulp van touwen en bomen dalen we af naar het gletsjermeer. Op onze kampplaats hebben we een prachtig uitzicht op de gletsjer waarvan ook nog eens een groot stuk afbreekt met het nodige gekraak en gebrul. Dit alles onder het toeziend oog van de condors boven ons. De nacht is regenachtig en winderig, wat bij de andere kampeerders leidt tot een zwart gezicht van al het stof dat opwaait en hen een slapeloze nacht bezorgt. Onze tent biedt gelukkig voldoende bescherming en we ontbijten dan nog lekker binnen vooraleer we de regen trotseren. Met een stevige tred wandelen we terug naar El Chalten. Onderweg steken we een tweede rivier over met een kabel waarna ook het weer omslaat. Met veel voldoening komen we aan, nemen een douche en drinken gezellig nog iets met enkele andere wandelaars. Een adembenemende wandeltocht met weinig toeristen: genieten! De volgende dagen maken we een mooie dagtocht naar Fitz Roy en Cerro Torres, de iconen van het Argentijnse Patagonia. Hierna nemen we de bus nemen richting El Calafate waar we een dagtrip maken naar de Perito Moreno gletsjer. Een 70m hoge gletsjer die in twee meren uitmondt. Opnieuw zien we met het nodige spektakel grote delen afbreken, wauw! De volgende dag keren we terug naar Puerto Natales om er het O-circuit te wandelen. Ruth heeft de reservatie voor ons gemaakt zodat we die dag zelf nog kunnen vertrekken. We komen aan in de gietende regen op een kampplaats die er nog erger aan toe is dan een ondergestroomde festivalcamping. Een dag/nacht die we niet snel zullen vergeten... Stijn speelt zijn regenjas kwijt, verliest zijn gsm wanneer we een andere regenjas kopen en in het midden van de nacht stort een deel van de tent in door een windvlaag. De volgende ochtend komen we ook nog tot de vaststelling dat de muizen de regen getrotseerd hebben om in onze rugzakken vier maaltijden aan te vreten... De komende dagen is het mooi wandelen doorheen beboste valleien met brute bergen en gletsjers naast ons richting een winderige bergpas. De volgende afdaling komen we na hevige regen voor een rivier te staan waar de brug voor onze neus wordt meegesleurd, de afgrond in. Na lang twijfelen en onderzoeken besluiten we het erop te wagen en gooien we eerst onze rugzakken over vooraleer we zelf de sprong wagen. Een spannend moment dat we gelukkig tot een goed einde brengen, pffff! Na nogmaals een regenachtige nacht besluiten we om niet nog een nacht te kamperen maar om terug te keren naar Puerto Natales. Met nog enkele mooie zichten op de Grey glestjer en de bergen van Torres del Paine nemen we 's avonds de boot terug. Na een lekkere pizza en enkele biertjes kruipen we onder de wol op een dikke matras, heerlijk! Samen met Stijn geniet ik nog van zijn laatste dag en 's avonds treffen we Ruth en Ellen in onze hostel. Bij een kampvuur drinken we een fles wijn en praten we lekker bij over onze avonturen van de afgelopen weken. We gaan nog een laatste keer lekker eten en nemen afscheid van Stijn op het busstation. Nu is het enkele dagen wachten tot er drie vriendinnen van Ruth aankomen in Puerto Natales voor een volgend avontuur in Torres del Paine!
We vliegen de machtig grote oceaan over, breken door de tijdzone en komen na drie vluchten toe in Cordoba, Argentinië. Ons bioritme moet eraan geloven!
Als we toekomen op de luchthaven staat Juan ons op te wachten. Hij past op onze fietsen wanneer wij in Patagonia rondtrekken. De fietsen worden afgezet, enkele biertjes verorberd en verhalen gedeeld. Later zet Juan ons weer af aan de luchthaven om onze volgende vlucht richting Ushuaia te nemen. Het is meteen een warme welkom in dit nieuwe continent, bedankt Juan! Na onze volgende vlucht komen we aan in Ushuaia, Vuurland, de meest zuidelijke stad ter wereld. Daar staat Stijn ons al op te wachten, een vriend uit België die enkele weken mee komt wandelen. Het is een leuk weerzien na meer dan een jaar rondreizen! We verwennen onszelf met enkele pintjes en genieten van een goeie Argentijnse steak. Bob en Stijn proberen een wandeltocht te reserveren voor de volgende dagen. Dit loopt niet van een leien dakje, reserveringen via internet blijken niet te werken. Terwijl de jongens zich organiseren, gaat Ruth langs de luchthaven om Ellen op te halen, een goeie vriendin uit België die al enkele maanden in Zuid-Amerika vertoeft. Het is een heel fijn weerzien en het voelt zalig om enkele vrienden rondom ons te hebben! Na heel wat geregel en organiseren van de rugzakken, drinken we nog enkele pintjes voor de jongens er de volgende dag op uit trekken. Bovendien heeft Stijn Bob zijn lievelingsbier bij, we drinken een goeie trippel Westmalle, merci Stijn! |
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. ArchievenCategorieƫn |