Ik neem de nachttrein naar het zuiden, naar de stad Shiraz. In de slaapcabine is er cay en zoetigheid, wat ik deel met mijn gezelschap, allemaal mannen. Eén van hen is professor Engels aan de universiteit van Teheran, wat voor interessante gesprekken zorgt. Van Javad krijg ik één van zijn ringen als geschenk, wat ik aarzelend aanneem. Het is prachtig reizen met de trein langs een zoutmeer, door verlaten woestijnen en rotsige bergketens. Genietend van deze uitzichten laat ik me een avondmaal in de restauratiewagen welgevallen. Met de trein reizen is steeds genieten!
Ik trotseer de broeiende hitte en lift verder naar een volgende site. Ik drink koffie in een camion en rijd mee op een brommer. Pasagard was ooit een gigantische stad, maar daar blijft niet veel meer van over. Op een uitgestrekte vlakte staan er nog enkele ruïnes en de sobere graftempel van Cyrus de Grote. Met de brommer van een nieuwe vriend overbrug ik de afstanden om op tijd bij de uitgang te geraken. Mijn laatste lift brengt me nog een dikke honderd kilometer verder terwijl ik geniet van het landschap, de ondergaande zon en enkele glazen cay. Ik slaap bij een moskee die ik al van ver zag schitteren. Moskees bieden nagenoeg altijd onderdak aan mensen die een slaapplek nodig hebben.
Tegen de avond neem ik een bus naar Isfahan. De busrit kost evenveel als een ticket voor een monument (duur) of een keer goed eten op restaurant (goedkoop). Bij aankomst word ik opgewacht door een familie die ik een week eerder ontmoette. De tienjarige tweeling praat goed Engels en ze tolken voor de ouders. In goed gezelschap geniet ik opnieuw van een feestmaal, met pizza en mijn eerste glas Iraanse (illegale) wijn, om nadien traditiegetrouw op een tapijt in de woonkamer in slaap te vallen. ‘s Ochtends word ik door vader Husein met de brommer naar Maidan gebracht. Samen met zijn zoon Parza verken ik het plein, de prachtige moskee en de mooiste bazaar die ik tot nu toe ben tegengekomen. Tijdens de middag is er opnieuw een uitgebreide maaltijd gevolgd door een lange siësta vanwege de hitte! Tegen de avond ga ik met de familie op stap om een bezoek te brengen aan de bekende bruggen van Isfahan die momenteel de oevers van een droge rivier met elkaar verbinden. Het is gezellig wandelen terwijl ik met Parsa en Asal spelletjes speel of muziek maak. Afsluiten doen we met een uitzicht over de stad bij zonsondergang, in de schaduw van de bergen van Isfahan. Ik neem afscheid van hen en installeer me in mijn nachtbus. Ik slaap heerlijk in de comfortabele bus. ’s Morgens vroeg kom ik aan in Teheran waar ik de bus neem naar Vahid. Ik hou me bezig met praktische zaken o.a. het regelen van een treinticket met fiets, terug naar de Kaspische zee. Op het einde van de dag bezoek ik het hoogste gebouw van Iran: een telecommunicatietoren van meer dan 400m hoog. Op een hoogte van 280m geniet ik van het uitzicht over één van de grotere metropolen ter wereld met zo'n 13 miljoen inwoners. Ik eet samen met de familie van Vahid en probeer zo vroeg mogelijk naar bed te gaan. Het belooft een korte nacht te worden. Om 4u30 sta ik op om naar het treinstation te vertrekken. Vanwege het drukke verkeer in Teheran en omliggende steden alsook mijn afspraak op de Turkmeense ambassade in Mashad besloot ik de bergen over te steken met de trein. De treinrit is de meest adembenemende die ik ooit genomen heb. Zes uur lang kijk ik met veel plezier naar de natuur, de bergen, de bergdorpjes…. Aangekomen in Sari ben ik klaar om er opnieuw met mijn fiets op uit te trekken.
Ik fiets langs de drukkere kustweg. Om de haverklap stoppen mensen en verwachten ze dat ik met hen praat of op de foto ga. Dat is soms wel heel vermoeiend! Maar ook krijg ik vers ijs aangeboden en wanneer ik een slaapplek zoek een kant en klare warme maaltijd met rijst en kip en enkele toetjes. Met zicht op zee heb ik opnieuw het fietsgevoel te pakken.
10 Reacties
Ellen Stoffels
6/17/2018 08:31:20 am
Hey Bob,
Antwoord
Karin
6/17/2018 11:27:41 am
Wauw Bob wat een prachtige gebouwen op foto ! Het wordt hoe langer hoe meer indrukwekkend! Dit is toch een geweldige ervaring voor jou (en ook een beetje voor ons)
Antwoord
Pk
6/17/2018 10:40:57 pm
Hey bob,
Antwoord
Lia en Mil
6/18/2018 04:58:17 am
Hey Bob,
Antwoord
Eerd
6/18/2018 11:23:16 pm
Bobbie
Antwoord
Sanne van Riel
6/24/2018 09:17:51 am
Hey Bob,
Antwoord
Jo van Riel
6/25/2018 03:45:50 am
He Bob,
Antwoord
Ellen Stoffels
6/27/2018 06:16:17 am
Kang, Mount Damavand, ik ben benieuwd naar de foto's....
Antwoord
Hanne
6/28/2018 05:51:03 pm
Wauw, jouw blog leest als de reflectie van een idylisch avontuur. De ring rond jouw vinger is prachtig. Een heerlijk verhaal, mooi geschreven en met idem dito beelden. Ik bedacht me net dat ik vergeten was om jou een goede reis te wensen, totaal in de waanzin van de stad verzonken. Leuk om te lezen dat het jou daar goed gaat, en bij deze, een prachtige reis gewenst Bob! Tot de volgende toevallige bijeenkomst in de stad. Gegroet, Hanne
Antwoord
Masoud
6/28/2018 09:52:53 pm
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Onze BlogOp regelmatige basis houden wij jullie op de hoogte van onze avonturen. Zo kunnen jullie mee genieten van verschillende momenten en ervaringen op onze weg rond de wereld. |